Ana Menü
Düş kurmak çok güzeldir. Bazen bilinçli bazen bilinçsiz, kurarız düşlerimizi. Kendi dünyamızda, döndürür durur bizleri düşlerimiz. Bazen de, dar gelir dünyamız bize düşlerimizde ve düşlerimiz kimbilir hangi dünyalara alır götürür hepimizi. Düşünmeye de yönlendirir insanı düşlerimiz. Düş kuralım derken bir de bakarız düşüncelere ya da düşünmeye, dalmış gitmişizdir.
Çok çekicidir düş kurmak. Hepimiz düş kurarız, öyle değil mi? Düş kurmak ve düşlerimiz, güzeldir çünkü. Herkesin düşleri güzeldir. Ama kendi düşlerimiz en güzelidir. Kendimiz kurarız çünkü düşlerimizi.
Bazen düş kurmanın çekiciliğine kaptırırız kendimizi. Bir de bakmışız ki düş kuralım derken yaşamın gerçeklerinden kopmuş gitmişiz.
Düşlerimizde yaşamın gerçeklerinden kopup gitmek de çok çekici gelebilir bazen insana. İnsan, kendi kendini bu çekiciliğin içersine alır bu yüzden ve orada yaşamayı sever. Hatta orada yaşamaya başlar ve farkında olmaz bunun.
Düş kurmaktan fazla söz etmeyiz çoğumuz. Hatta kaçınırız düşlerimizden söz etmekten. Sanki düş kurmaktan söz etmek, kendimizi eksiltecekmiş gibi gelir bizlere. Çoğu düşlerimizi saklarız bu yüzden. Paylaşmayız başkalarıyla. Bu nedenle zamanla unuttuğumuz bile olur paylaşmaktan kaçındığımız düşlerimizi.
Bazen düşlerimiz, bazen yaşamın gerçekleri yaşar gideriz. Bazen de sıkışır kalırız aralarında. Bir de bakarsınız varsayımlar vardır düşler ile yaşamın gerçeklerin arasında. Tuzaklarla dolu varsayımlar.
Düşler, varsayımlar ve yaşamın gerçekleri. Hangileri ne kadar belirler ki yaşamlarımızı.