www.bulentozcagatay.com

     Düşünce, doğadaki her şey gibi kendi kendi kurallarına uygun bir şekilde doğar, büyür ve sonra da mutlaka bir devinim içinde döner durur. Nasıl ki bir doğa olayının oluşması için kimi koşullar gereklidir, bir düşüncenin de doğması, oluşması, ortaya çıkması için kimi koşulların bir araya gelmesi gereklidir.

     Bir düşüncenin artık var olduğunu söylediğimiz bir an olsun. Bu anın öncesinde diyesim daha düşünce ortada yok iken, yaşantımızda var olmuş bütün etkileşimlerin oluşturduğu  ve belleğimizide yerini almış düşüncelerimizden bazılarının bir araya gelmesiyle birden yeni bir şeyler düşünmeye başlarız. Daha önce aklımızdan geçirmediğimiz ya da kimi kıpırtılarını hissettiğimiz ama belki de kendimize söylemediğimiz, söylemekten kaçındığımız, kaçtığımız düşünceler netleşip anlam kazanır. Sınırları belirginleşmeye başlar. Derken bu yeni düşünceler yaşantımızda yavaş yavaş yerine yerini almaya başlar. Hatta bazen kullanmaya başlarız hemen.
      
      Düşüncenin doğduğu ve ortaya çıktığı bu an öyle bir andır ki, bir yağmurun oluşması için gerekli kimi koşulların bir araya gelmesine ve yağmurun yağmaya başlamasına çok benzer. Artık durdurulamaz. Düşünceyi var eden bütün etkileşim öğeleri önem kazanır. Derken bu yeni düşüncenin varlığı yeni etkileşimlere yöneltir bizleri. Bir devinim başlar. Tıpkı bir yağmur ve sonrası gibi. Bazen yağmur, kar olur, dolu olur. Ya da buharlaşıp geldiği yere döner, bulut olur. Yağmurun yok olduğunu düşünsek bile aslında yağmur hep vardır. Biz göremiyoruz diye yok olduğunu söyleyebilir miyiz. Düşünce de böyledir. Bir çok nedenle etkisini yitirmesiyle ya da iletişimlerimizde artık yer almamasıyla düşüncenin yok olduğunu söyleyebilir miyiz? Düşünce hep vardır artık. O düşünce daha sonra başka bir düşüncenin ortaya çıkmasında etken olmak üzere belleğimizde yerini almıştır çoktan.