Ana Menü
Hayat annemizin sıcaklığını hisserek başlamaktadır. Gözlerimizi dünyaya açıncaya kadar içimize iyice işler bu sıcaklık. Hayatımız boyunca da bütün bedenimizi sarıp sarmalar. Tarifsiz güzelliktedir. Neredeyse her anımızda aklımızla yaşarız, kalbimizle hissederiz bu sıcaklığı. Biliriz ki hep vardır. Bu nedenle aldırış etmeyiz üşümelere.
Annemizin göğsünde, annemizin sıcaklığında büyümeye başlarız. Büyüdükçe, farketmeye başlarız hayatı. Dokunuruz, koklarız, tadına bakarız hayatın. Severiz hayatın her yanını denemeyi, öğrenmeyi. Zamanla kanatlarımızdaki gücü hissetmeye başlarız. Denemeye başlarız kanat çırpmayı. Gün gelir, uçup gitmek isteriz yuvadan. Gün gelir alırız başımızı, uçup gideriz. Aşarız dağları, ovaları. Kendimizce tutarız yolumuzu.
Biz yolumuzu tutarız ama hüzünlü bir türkü, duyulur ardımızdan. Sessizden bir yağmur yağar. Islanır yanaklarımız. Devam ederiz uçmaya. Ağır basa, kanatlarımıza yaslanan rüzgarları hissetmek.
Nerden çıkar bilinmez, bir avcı vurur bizi. Kırılır kanatlarımız. İnceden inceye sızlar kanayan yaralarımız. Uçmaya çalışırız yine de. An gelir tükenir kuvvetimiz. An gelir tökezleriz. An gelir düşer gibi oluruz soğuk taşlara.
Tam düşerken soğuk taşa, sıcak bir el tutar bizi. Kimin diye dönüp bakmayız. Biliriz kimin elleridir. Biliriz annemizin yüreğinin ellerini.