Ana Menü
Bir oyun salonundayım. Merak ettim girdim. Oyun makinaları yan yana dizili. Jetonu makinalara atıyorsun ekrandaki oyunu çeşitli kolları ve düğmeleri kullanarak oynuyorsun. Makinaların başında oynayanlar, seyredenler. Çoğunluğu gençler tabii. Benim gibi bir kaç büyük var ama sayıca az. Her halde çocuklarını getirmişler. Her taraf rengarenk. Müzik ve makinalardan çıkan sesler salonu dolduruyor. Büyükler için ciddi gürültü sayılır çıkan sesler. Dayanması kolay olmuyor. Oynayan çocukları izlemeye ve oyunları anlamaya çalıştım. Araba ya da motorsiklet yarişlarini seyretmek zevkli. Oynamayı denedim ama gerçek hayatttaki araba sürmeye benzemiyor. Durmadan kaza yaptırdım arabaya. Takla atıp durdu. İşin güzel yanı sağa sola çarpan, ters dönen araba yola tekrar koyulup yarışa devam edebiliyor. Eğlenceli doğrusu. Gelgelelim ne kadar uğraşırsam uğraşayım bir yarış kazanamadım. Baştan yaparım ve yarışı kazanırım sansam da kolay olmadı benim için. Başarılı olamadım. Hep sonuncu oldum.
Bi ara, iki çocuk takıldı gözüme. Bir makinanın başında heyecan yapıyorlardı. Ekrana baktım, bir düvüş oyunu. Kendilerini kaptırmışlar oynuyorlar. Birazdan küçük olanı jetonları bittiği için ekranı bıraktı. Biri iki yaş büyük olan arkadaşı geçti makinanın başına. Jetonları atarak oynamaya başladı. Düğmelere basarak, kolları kullanarak puanlar almaya çalıştı. Arka arkaya kullandı jetonlarını. Jetonlar bitinceye kadar heyecan üzerine heyecan kavga oyununu oynamaya çalıştı. Derken büyük olanın da jetonları bitti. Makinanın önünden çekildi. Her ikisi de makinanın önünde oyalanmaya başladılar. Birazdan küçük olan jeton atmadığı halde makinanın kollarını kullanıp, düğmelere basmaya başladı. Tabi ekrandaki demo görüntüsü dönüp durmaya devam ediyordu. Bir şey olmamasına rağmen nedense çocuk sanki oynuyormuş gibi düğmeleri kolları kullanmaya devam etti. Bi adım atıp çocuğun yanına yaklaştım. Elimdeki jetonu çocuğa vermek üzere hazırlandım. Jetonu veririm, çocuk sevinir diye düşünmüştüm. Çocuğun sağ kolunun yanından önüne doğru jetonu uzatarak al oyna dedim. Çocuk hiç başını çevirmeden ve bana bakmadan jetonu aldı. Çabuk bir hareketle makinaya attı. Süre çalışmaya başlar başlamaz oyunu oynamaya girişti. Yine bir heyecan kollar, düğmeler derken puanlar almaya çalıştı. Birazdan oyun bitti. Fazla oyalanmadan ikinci jetonu yine kolunun yanından önüne doğru uzattım. Yine hiç bakmadan 2. jetonu da aldı. Yine hızlıca makinaya attı ve yine büyük bir heyecanla oynamaya başladı. Derken yibe oyunun süresi doldu ve demo makinada dönmeye başladı. Neredeyse makinaya sarılmış ya da yapışmış gibi oynayan çocuk oyun bitince makinayı bıraktı. Biraz ekrana baktıktan ve düğmelere boş boş bir kaç kez öylesine bastıktan sonra makinadan ayrıldı ve arkadaşı ile birlikte bir başka makinaya doğru yürümeye başladı.
Biraz izledim çocuğu ne yapacak diye. Baktım benim farkımda değil. Dönüp bakmadı bile. Jetonları kim verdi, niye verdi, ben kimdim, merak bile etmedi. Şaşırdım kaldım. Nasıl böyle olmuştu ki. Düşünceli düşünceli biraz daha oyalandıktan sonra oyun salonundan ayrıldım.